Antonio Scurati:Δάσκαλος και Μαθητής

Δε θα σας δώσω τις πληροφορίες που εύκολα θα βρείτε βάζοντας σε κάποιο ψαχτήρι τις λέξεις κλειδιά «Antonio Scurati: Δάσκαλος και Μαθητης, εκδόσεις ΠΟΛΙΣ»

Θα εικάσω ακατάσχετα πάνω στο ποιος να το διαβάσει , τι να κοιτάξει και τι να δει.

Ποιος: ο συνάδελφος που αναστοχάζεται την έννοια και το ρόλο του «διδάσκω» και δυσκολεύεται να δει τη διαφορά του με το «μαθητεύω» μια και τα δύο συμβαίνουν ταυτόχρονα και οι σχετικοί ρόλοι δεν είναι «γραμμικώς ανεξάρτητοι».Ο ενήλικος που σίγουρα βιώνει τακτικά τη διάψευση ή τον συμβιβασμό , αλλά θέλει να εκπέμπει την άρνηση του τελεσίδικου και το γόνιμο του βιώματος στον αυτομετασχηματισμό και κυρίως να μη φέρεται με αγνωμοσύνη αλλά ανταποδίδει απλόχερα το βλέμμα που του απευθύνει η παρελθούσα νιότη του.

Τι να κοιτάξει: κατάματα το ρόλο του. «.... κοίτα και πέρνα»(Δάντης,Θεία κωμωδία) ή μήπως καλύτερα: μείνε ,αξίζει να προσέξεις, γίνε και εσύ άξιος να σε προσέξουν, μη περιοριστείς να κοιτάξεις, μα δες; Άραγε πόσα «κότσια» , πόση «βιωματική» σοφία και πόσο ταλέντο εκτέλεσης θέλει μια τέτοια θέση; Και κυρίως πόσο «επικίνδυνη» θεωρείται ,δικαίως ή αδίκως;

Τι να δει: τον εαυτό του τώρα και εδώ . Όταν κρίνει τη μισθολογική και όχι μόνο απαξίωσή του ...όταν αντιμετωπίζει τον μηδενισμό του σήμερα μέσα στο πλαίσιο ενός παιδαγωγικού συστήματος που να καθυστερεί απλά τις εγγραφές εκατομμυρίων παιδιών στις λίστες της ανεργίας.

Ακόμα να δει: την δύναμη της εφηβικής υπερβολής αυτοανάλωσης και άτεγκτης κρίσης ως αξία και στοιχείο κοινωνικής «ζύμωσης» στα πλαίσια ενός αποκαμωμένου πολιτισμού των μετριοπαθών απαιτήσεων.

Και η ζύμωση ,όπως κάθε καταλυτική δράση, προαπαιτεί συνθήκες συγκεκριμένες συνθήκες θερμοκρασίας, πίεσης , συγκεκριμένο χρονισμό και διάρκεια, και αξίζει την επανάληψη , την εκ νέου προσπάθεια , ξανά και ξανά , ανεξάρτητα με την επιτυχή ή όχι έκβαση του παρελθόντος.